در محضر آیت الله بهجت رضوان الله علیه ؛ نکات ناب قرآنی، عرفانی، اخلاقی، تاریخی و. ۱۰

با جنابت سر درس نیا‏
مرحوم وحيد بهبهانى که در اواخر عمرش برای برخی شاگردانش در منزل خود درس می داد، روزى بعد از درس به يكى از شاگردان اشاره كرد كه بماند. وقتى همه رفتند، به او فرمود: فلان‏جا زير فرش پول وجود دارد، آن را بردار و برو غسل جنابت كن و بعد از اين، با حالت جنابت در مجلس درس حاضر مشو! چنين كراماتى را از ساير علماء هم نقل كرده‏ اند!
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و هفتصد و سوم

تفاوت و مشابهت ما با علماى سَلَف
به معلومات و واضحاتِ خود، عمل نمىكنيم، مَعَ ذلك مقامات و علميّات و معارف بالاتر را طالبيم.
اگر ميل دارى به جايى برسى كه سيّد رضى، سيّد مرتضى، و شيخ مفيد رسيدند، كارى بكن كه آنها مىكردند، تا به مقامات آنها برسى. علميّات آنان شرق و غرب را فرا گرفته و كرامات عجيب و غريب هم از آنها نقل شده كه قابل انكار نيست.
به نظر بنده تفاوت ميان ما و آنها فقط در اين است كه آنها به آن چه مىدانستند، عمل مىكردند؛ ولى ما حتّى آن چه را كه مىبينيم، عمل نمىكنيم! و حتّى أَلأهَمّ فَالأهَمَّ و أَلأوْجَب فَالأوْجَب را رعايت نمىكنيم!
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و هفتصدم

نكات طبّى
يكى از مصرى‏ها نوشته است: » يَجِبُ أَن يَتَجَنَّبَ المَريضُ الدّواءَ، كَما يَتَجَنَّبُ مِنَ السُّمِّ بيمار همان گونه كه از خوردن زهر اجتناب مى‏كند، بايد از خوردن دارو پرهيز كند. در روايات ما آمده است: تا گرسنه نشديد نخوريد و پيش از آن كه سير شويد، از غذا دست بر داريد.
شيخ الرييس هم كلمه‏اى دارد كه خيلى عجيب است، مى‏گويد: » أَلطِّبُّ مَجْمُوعٌ فى هذِهِ الْكَلِمَةِ:
اِجْعَلْ طَعامَكَ كُلَّ يَومٍ مَرَّة ً وَ احْذَرْ طَعاما قَبْلَ هَضْمِ طَعامٍ *
يعنى: گرسنگى كشيدن بيشتر موجب صحّت است تا پرخورى و سيرى. انسان مى‏تواند با رعايت آداب شرعى و دستورهاى دينى، از اطبّا مستغنى شود.
آقايى به فرزندانش تذكّر مى ‏داد: سفارشى در فلان دفتر نوشته ‏ام و آن اين است كه هر روز صبح يك عدد سيب ميل كنيد و كارى به دكترها نداشته باشيد.

منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و نود و سوم

* در هر روز يك وعده غذا بخور و پيش از اين كه غذاى اوّلى هضم شود، از خوردن غذا بپرهيز.

عَلَيْكُمُ السَّلام!
شخصى مىگفت: همراه با عدّهاى از دور آقايى را ديدم، به دلم افتاد كه او حضرت صاحب عَجّلَ اللهُ تَعالی فَرجهُ الشّریف است، گفتم: در دل به او سلام مىكنم، اگر جواب داد معلوم مىشود كه خود حضرت است. وقتى آن آقا به نزديك من رسيد، در دل به او سلام كردم، آن آقا به من نگاه كرد ـ شايد لبخندى هم زد ـ و گفت: عَلَيْكُمُ السَّلام! به دوستانى كه همراهم بودند، گفتم: شنيديد؟! نگاهى به اطراف كردند و گفتند: چه چيز؟! فهميدم آنها كه همراه من بودند، نديدند و نشنيدند، با اين كه از جلوى آنها عبور كرد و جواب سلام مرا با صداى بلند داد! محروميّت از نعمت ديدار و ملاقات حضرات معصومين در زمان حضور و غيبت، از مسبَّبات توليدى و اختيارى است.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و نود و دوم

انسان ناطق!
اگر به كسى بگويند زمينى است كه در آن شهرهايى وجود دارد كه خانه‏ هايش به چه شكلى، و خيابان‏هايش چطور و. بعد بگويد خود به خود درست شده است، آيا كسى باور مى‏كند؟ آيا دستگاه آفرينش با اين منظومه، با اين همه نظم حاكم بر آن، نشان نمى‏ دهد كه بايد مُدَبِّر و مُحْدِث و مُنَظِّمى داشته باشد؟! با اين حال عدّه‏اى هم اكنون هم اين مطلب را انكار مى‏كنند.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و نود و یکم

مشروطه، مقدّمه‏ى كشف حجاب است!
در روايت آمده است: » اِتَّقُوا فَراسَةَ الْمُؤْمِنِ، فَاِنَّهُ يَنْظُرُ بِنُورِاللّه‏ِ * از پيشگويى مؤمن بر حذر باشيد، زيرا او با نور خدا مى‏ نگرد. ما رجالى را ديده‏ايم كه خيلى دوربين بودند، چيزهايى را مى‏ديدند و مى‏ گفتند كه اصلاً براى عدّه‏اى باور نكردنى بود.
مثلاً مى‏گفتند: مشروطه، مقدّمه‏ى كشف حجاب است. ديگران اعتراض مى‏ كردند كه مشروطه چه تناسبى با كشف حجاب دارد! ولى ديديم كه چنين شد. همچنين آقايى از نجف اشرف براى دخترش كه در ايران بود، نوشت كه زود برگردد!
چه بسا افرادى كه بعد از مشروطه متوجه شدند كه اغفال شده ‏اند، و چه قدر اظهار ندامت و چه گريه ‏هايى از تقصير و قصور خود در پشتيبانى و طرفدارى از مشروطه نمودند، از جمله گفتند: انگور انداختيم سركه شود، شراب شد!

منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هشتاد و هفتم و هشتم
* اصول كافى، ج 1، ص 2

توسّل اهل تسنّن به امام هادى
در جريان ابتلاى اهل سامره به وبا كه آقا سيّد محمّد فشاركى به شيعيان دستور داده بود سه روز روزه بدارند و زيارت عاشورا بخوانند، فوج فوج از اهل تسنّن مىمردند و يك نفر شيعه از دنيا نمىرفت.
از اين رو، بعضى از اهل تسنّن در صحنِ مقابل ضريح امام هادى مىايستادند و مىگفتند: » يا عَلِىٌّ الْهادى، نُسَلِّمُ عَلَيْكَ مِثْلَ ما يُسَلِّمُ عَلَيْكَ الشّيعَةُ اى علىِ هادى، همان گونه كه شيعه به تو سلام مىگويند، ما به تو سلام مىگوييم. با اين كه حقّانيّت روشن بود، ولى ايمان نمىآوردند و ريشه مطلب را كه زيارت عاشورا بود دنبال نمىكردند.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هشتاد و پنجم

تناقض روايات عامّه دربارهى صحابه
اهل تسنّن از پيغمبراكرم نقل كردهاند كه فرمود: » أَصْحابى كَالنُّجُومِ، بِأَيِّهِمْ اقْتَدَيْتُمُ اهْتَدَيْتُمْ * اصحاب من، مانند ستارگان هستند، به هر كدام اقتدا كنيد ـ به سوى خدا ـ رهنمون مىگرديد.
جالب اين جا است كه اهل تسنّن روايتِ » أَهْلُ بَيْتى كَالنُّجُومِ بِأَيِّهِمُ اقْتَدَيْتُمُ اهْتَدَيْتُمْ ** اهل بيت من همانند ستارگان هستند، از هر كدام پيروى كنيد، [به خدا] رهنمون مىگرديد. را نقل و آن را از احاديث جعلى و دروغ پنداشتهاند.
ولى » مالك در كتاب مُوَطَّأ می گوید كه صحابهى پيغمبر كارهايى انجام مىدادند كه به واسطهى آن خدا آنها را مىآمرزد و از آنها در مىگذرد، ولى ديگران نمىتوانند آن كارها را انجام دهند و اگر انجام دهند، خداوند آنها را بر رو به جهنم مىاندازد. اين سخن چگونه با » بِأَيِّهِمُ اقْتَدَيْتُمْ اهْتَدَيْتُمْ سازگار است؟!
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هشتاد و سوم
* لسان الميزان ابن حجر، ج 2، ص 137
** لسان الميزان ابن حجر، ج 1، ص 136

ديگر نسيه نمىدهم!
پدر شيخ انصارى روزى يك پول از دزفول براى او مىفرستاد. احتمال مىدهم مادر شيخ هم با او يك جا زندگى مىكردند، ولى يقين ندارم. در هر حال آن پول فقط صرف خريد نان مىشد. زمانى سه روز تعطيل شد و پول نيامد و شيخ مجبور شد از نانوا نسيه نان بگيرد، بعد از روز سوم نانوا گفت: ديگر نسيه نمىدهم!
مرحوم شيخ اين گونه قضايا زياد دارد. اينگونه با سختى زندگى مىكردند ولى در علم و عمل به مقامات عاليه مىرسيدند.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هفتاد و نه

تا آقاى بروجردى در قيد حيات است، علمدار است!
آقايى از متوسّلين و مشتاقان لقاى حضرت مهدی عَجّلَ اللهُ تَعالی فَرجهُ الشّریف بود و كارهاى عجيبى براى ملاقات آن حضرت انجام مىداد. كسى از ايشان نقل كرد كه حضرت فرمودند: تا آقاى بروجردى در قيد حيات است، عَلمدار است؛ ولى بعد از فوت او، اختلاف مىشود و اين اختلاف تا زمان ظهور ادامه خواهد داشت و ديگر مرجعيّت، مثل ايشان، انحصارى نخواهد بود! اگر بعد از آقاى بروجردى تا زمان ظهور خيلى فاصله باشد، اين مطالب خيلى مشكل است.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هفتاد و ششم

ترك نماز صبح آسان شده بود
در زمان پهلوى، ترك نماز صبح در پيش مردم سهل و آسان شده بود، به طورى كه براى تعريف از اشخاص هنگام خواستگارى، مىگفتند: نزديكانش و يا خود او نماز صبح مىخوانند.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هفتاد و دوم

هر كس در هر ماه يك بار نماز بخواند.
آقايى براى تبليغ به يكى از مناطق شيعه نشين رفته بود، ولى ديده بود كه اصلاً نماز نمىخوانند. نقشهاى طرح و ترتيب داده بود، به اين صورت كه به آنها پيشنهاد كرده بود كه هر كس در هر ماه يك بار نماز بخواند، من ضمانت مىكنم كه نجات مىيابد! و مردم قبول كرده بودند و در هر ماه يك بار نماز مىخواندند.
بعد از مدّتى، از آنها درخواست كرده بود كه هفتهاى يك بار نماز بخوانند، و بدين ترتيب بعد از مدتى گفته بود كه در هر شبانه روز يك بار نماز بخوانند، و سپس درخواست نموده بود كه در هر روز يك بار نماز و در هر شب يك بار نماز بخوانند، و همين طور پيش رفته و مؤفّق شده بود آنان را به پنج بار نماز خواندن در شبانه روز دعوت كند.
اگر ما باشيم، مىگوييم كه او چرا در مدّت طولانى، آنها را بى نماز نگاه داشت و حال آن كه آن آقا آنها را بى نماز نكرد، بلكه آنها خودشان بى نماز بودند، ولى او توانست و مؤفّق شد آنها این گونه اهل نماز کند.
بنابراين، اگر بتوانيم يك كافر را به ايمان دعوت كنيم، بايد بكنيم، ولو اين كه نماز نخواند!
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هفتاد و یکم

وظيفهى مبلّغان اعزامى به آمريكا و اروپا
به كسانى كه به اروپا يا آمريكا مىروند، سفارش مىشود كه در امر دعوت به اسلام نبايد كوتاهى شود ولو در حدّ اقرار به شهادتين و اعتقاد به مبدأ و معاد باشد، هر چند به فروع هم عمل نكنند. خدا مىداند همين قدر از هدايت چه قدر ثواب دارد!
اگر توانستند دعوت به عمل هم بكنيد؛ نگوييد اگر عمل نكنند، يا اگر اهل عمل نباشند و نشوند، فايده ندارد. مگر علمهاى ما همهاش منجرّ به عمل مىشود و به عمليات و تكاليف يقينى، عمل مىكنيم؟!
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و هفتادم

دعا براى رفع ابتلائات مسلمانان
امروز هر كس نماز بخواند و براى رفع ابتلائات مسلمانها بعد از نماز دعا نكند، معلوم مىشود براى رفاه حال دنياى خود هم قاصر بلكه مقصِّر است، در امر آخرت كه هيچ!
از خدا بخواهيم كه هر مسلمان و هر كس كه به حُكم مسلمان است و يا از نسلِ آینده او مسلمان پيدا مىشود، از بلاها و گرفتارىها در امان باشد! سيّد بن طاووس مىفرمايد: دعا كردن در شب قدر براى كفّار، اعظم از دعا براى مسلمانان و اَقْرَب به استجابت است! *
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و شصت و نهم
* مقصود دعا براى هدايت كفّار است. اقبال الاعمال، ص 212

جاسوس انگلیس
در بازار كرمانشاه يك نفر مُدام به انگليس فحش مىداد، بعد معلوم شد اجير آنها است. آنها اين كارها را مىكنند تا دوست و دشمن خود را بشناسند. اصلاً جاسوسى و دروغگويى و دروغپردازى نزد آنها علمى است كه قابل تعليم و تعلّم است.
خدا كند مسلمانها نجات يابند و متنبّه شوند و فريب نخورند و دوست و دشمن خود را بشناسند؛ زيرا دشمنان امروز بهتر از دوستان سلام مىكنند، و با تعارفهاى با محبّت و با تقديم سيگارهاى مُهْلِك، و اسلحههاى بدون صدا به سراغ ما مىآيند.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و شصت و هشتم

لعنت کردن رسول خدا
حضرت رسول وقت وفات بسيار سعى كرد تا منافقين با جيش اُسامه از مدينه خارج شوند، لذا فرمود: » جَهِّزُوا جَيْشَ أُسامَةَ، لَعَنَ اللّهُ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْ جَيْش أُسامَةَ! * ولى آنها رفتند و از راه برگشتند.
حضرت فرمود: چرا برگشتيد؟ بهانه آوردند كه نتوانستيم شما را در اين حال رها كنيم، در واقع فهميده بودند كه قصد حضرت چيست.
سؤال: آيا خطاب و لعن آن حضرت، شامل اميرالمؤمنين نيز مىشود؟
جواب: يقيناً حضرت امير مورد خطاب حضرت نبود؛ زيرا بنا نبود حضرت بيرون برود، وگرنه خود حضرت امير به فرماندهى لشكر گمارده مىشد، چنان چه در ساير جنگ هايى كه حضرت رسول در آن شركت نداشت، هر وقت بنا بود حضرت علی برود، خود ایشان امير لشكر مىشد.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و شصت و چهارم
* لشكر اسامه را آماده و فراهم كنيد، خداوند لعنت كند كسى را كه از رفتن به لشكر اُسامه سرپیچی کند! بحارالانوار، ج 30، ص 432 و شواهد التنزيل، ج 1، ص 338

بلای دوست
اگر بدانيم كه بلا را خدا براى ما خواسته ـ خواه براى رفع درجه و اعطاى مقامات و منازل والا و يا براى تكفير و جبران گناه و رفع غلّ و غشّ از انسان ـ ديگر چرا بنده ناراحت و ناراضى باشد؟! *
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و پنجاه و نهم
* شاعر مىگويد: اين بلاى دوست تطهير شما است علم او بالاىِ تدبير شما است

از اَعلى عليين گذشتيم، از اسفلِ سافلين نباشيم!
اگر انسان در مواقع شدّت و خطر در صحنههاى گناه، خدا را ياد كند و آن را بر فعل حرام ترجيح دهد و حلواى به اين لذيذى را براى خدا ترك كند، خدا مىداند كه چه حلوايى نصيبش مىشود! البته در اين گونه مواقع خطر، امكان سقوط است.
خدا كند كه ما واقع نشويم. از مقامات و رسيدن به اَعلى عِلّيين گذشتيم، از اَسفَل سافلين نباشيم!
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و چهل و دوم

شیعه شدن بعضى از علماى عامّه در آخر كار!
بسيارى از علماى اهل سنت در آخر كار مُستبصر ـ شیعه ـ شدهاند. نبايد احتمال را كَالعدم بشماريم. البته جاى آن است كه گفته شود. » ءَآلْـآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ * ولى ممكن است وقتى مستبصر شده باشد كه واقعاً تدارك ممكن باشد، مانند غزالى كه مستبصر شد و در كتاب » سِرُّ الْعالَمَيْن به غصب فدك تصريح نمود. در اين كتاب شواهد صدقى وجود دارد كه از غزالى است. بنابراين، كسانى كه با تعبيرهاى تند از غزالى ياد كردهاند، يا كتاب سرّ العالمين او را نديدهاند، و يا در انتساب آن كتاب به غزالى ترديد دارند، درست عمل نمىكنند. معروف است كه: » مَا اسْتَوْعَبَ اللَّعْنَ أَحَدٌ مِثْلُ الْغَزالِىِّ هيچ كس به اندازهى غزالى از هر دو فريق ـ شيعه و سنى ـ مورد لعن و نفرين قرار نگرفته است.
منبع: کتاب در محضر آیت الله بهجت, جلد سوم, نکته هزار و ششصد و سی و نهم
* آيا حالا [وقت توبه است؟!] كه پيش از اين عصيان نمودى و از تباه گران بودى. سورهى يونس، آيهى 91

یا در مورد قداست سرزمین کربلا قبل از شهادت امام حسین(علیه السلام) روایتی وجود دارد؟

در محضر آیت الله بهجت رضوان الله علیه ؛ نکات ناب قرآنی، عرفانی، اخلاقی، تاریخی و... ۱۱

در محضر آیت الله بهجت رضوان الله علیه ؛ نکات ناب قرآنی، عرفانی، اخلاقی، تاریخی و... ۱۰